Shenjtorët na ftojnë ta ndjekim Jezusin me gëzim.

Shenjtorët na ftojnë ta ndjekim Jezusin me gëzim. Pra, solemniteti i të Gjithë Shenjtorëve na fton t’i ndjekim me gëzim gjurmët e Jezusit, pa ndërlikime e pa mediokritete, duke ecur me përvujtëri në udhën e përsosjes së dashurisë e duke përjashtuar çdo gjë, që nuk është e denjë për jetën tonë si të krishterë: këtë na kujton Kisha, në një ditë mahnitëse vjeshte, përplot me vezullimet e të gjitha ngjyrave të stinës së verdhë. Fjala e Zotit na fton ta jetojnë me frymë të vërtetë kristiane përkujtimin e besimtarëve të vdekur, që Kisha e kremton, më 2 nëntor, me vetëdijen se në varre pushon vetëm pjesa e vdekshme e trupit të të dashurve tanë, në pritje të ringjalljes përfundimtare. Ta jetojmë me frymë të krishterë përkujtimin e të vdekurve. 

Kisha na fton ta jetojnë përkujtimin e të gjithë besimtarëve të vdekur, sipas shpirtit të vërtetë të krishterë, domethënë, në dritën që buron nga Misteri i Pashkëve. Krishti vdiq e u ngjall e na hapi shtegun drejt shtëpisë së Atit, drejt Mbretërisë së jetës e të paqes. Kush e ndjek Jezusin në këtë jetë, pranohet atje, ku Ai na parapriu.

Ndërsa bëjmë vizita në varreza, të mos harrojmë se atje, ndër varre, pushon vetëm pjesa e vdekshme e të dashurve tanë, që presin ringjalljen përfundimtare. Shpirtrat e tyre – siç na kujton Shkrimi Shenjt - janë tashmë në duart e Hyjit (Urt 3,1). Prandaj mënyra më e përshtatshme e më e frytshme është t’i nderojmë duke u lutur për ta, duke kryer vepra feje, shprese e dashurie. Në bashkim me Flijen Eukaristike, mund të ndërmjetësojmë për shëlbimin e tyre të pasosur e të provojmë bashkimin më të thellë, në pritje të ditës, kur do të jemi përsëri bashkë, për të gëzuar, në amshim, Dashurinë që na krijoi e na shpërbleu.

Në mënyrë të veçantë, sa e bukur e sa ngushëlluese është bashkësia e shenjtorëve; realitet, që i jep një përmasë krejt tjetër gjithë jetës sonë. Nuk jemi kurrë vetëm! Bëjmë pjesë në një ‘shoqëri’ shpirtërore, në të cilën sundon solidariteti më i thellë: e mira e secilit, është e mira të gjithëve e, anasjelltas, lumturia e përbashkët rrezaton mbi secilin. Është një mister që, në një farë mase, mund ta provojmë që në këtë botë, në familje, ndërmjet miqsh e, posaçërisht, në bashkësinë shpirtërore të Kishës. Na ndihmoftë Zoja e Bekuar të ecim me shpejtësi në udhën e shenjtërisë e qoftë Nënë e Mëshirës për shpirtrat e të vdekurve.