Janë më se një milion, emigrantët e mitur në Itali. Me më se 196 kombësi të ndryshme. 60% e tyre kanë lindur në Itali e 15 mijë, janë të ardhur në trojet italiane të pashoqëruar. Prej tyre, çdo vit bijësohen rreth 3000 të mitur, pa familje. Ndërsa numri i nxënësve është 814 mijë. Këto, fytyrat e emigrantëve të mitur vetëm në trojet italiane, fatet e të cilëve Papa na fton t’i njohim mirë në Ditën Botërore të Emigrantit dhe të Refugjatit 2017.
Historitë e jetëve të tyre shpesh herë janë plot me vuajtje e braktisje, sidomos kur kërkojnë strehim, pasi kanë ikur nga 35 luftëra, që vijojnë nëpër botë, ku luftohet Lufta III Botërore vende-vende - siç e quan Papa. Na kujtojnë Sirinë në flakë. Irakun nën bomba. Ukrainën e kërcënuar nga konflikti. Eritrenë e gjunjëzuar nga terrorizmi… Na kujtojnë vuajtjet, dhunën, braktisjen nga kanë dalë, për të hyrë në situata, ku ndjehen jashtëzakonisht të ligshtë e të pambrojtur.
Në botën, ku jetojnë tani, ndërmjet bashkësive tona të krishtera, të nxitura edhe nga thirrjet e vazhdueshme të Papës, nuk kanë munguar shenjat e mikpritjes bujare e as projektet, përmes të cilave shumë prej të miturve kanë gjetur strehë e familje. E s’është angazhim i lehtë ky, sepse duhen përballuar shumë sfida, duhet trokitur në shumë dyer të mbyllura, duhet kapërcyer frika, që nganjëherë e bën tejet të vështirë mikpritjen e të miturve të pafat, në bashkësitë e vendeve, ku kërkojnë strehë e mirëkuptim. Prej këndej, në këtë Ditë botërore të emigrantit e të refugjatit, të krishterët janë të thirrur të bëjnë një gjest konkret, ta dëshmojnë fenë e një Kishe që takohet e dialogon. Siç e kujton Papa në nxitjen apostolike Evangelii gaudium, duke kërkuar vëmendje ungjillore të veçantë për të varfërit.
Sa të rinj e fëmijë, ndërmjet mijëra e mijëra refugjatëve, që ditë për ditë zbarkojnë në brigjet e botës së pasur.
Njerëz të dëshpëruar, në ikje, nga lufta, dhimbja, uria…
Në kërkim krahësh të hapur, mikpritës, që në zemrat e tyre të thyera të lindë përsëri shpresa!
Shumë nuk i prekën kurrë brigjet aq të dëshiruara.
E deti i ëndrrave, u bë varr për ta.
O Zot, e keqja mbretëron, shtyp, prodhon veç gjak e lot mbi tokën tonë të lodhur, të pushtuar nga mjerimi.
Dhe sa do të vuajë njerëzimi, o Zot, që të mbushet përplot kelku me verën e hidhur të vdekjes?
Na e jep frymën tënde jetëdhënëse, o Zot, që bota të bëhet e re e të terë çdo lot,
e në fytyrën e vrarë të njerëzimit, të çelë përsëri buzagazi i shumëpritur.
All the contents on this site are copyrighted ©. |