Më 25 prill, bie 22 vjetori i vizitës së parë të një Pape të Romës në Shqipëri.
Dita historike e paharrueshme e 25 prillit 1993, ishte ditë, Papa Shën Gjon Palit
II shkeli në tokën shqiptare duke puthur truallin e nëpërkëmbur të shqipeve.
Kjo tokë fisnike e martire, gjatë dimrit të gjatë e të egër kaluar nën regjimin ateist
të komunizmit, i dha Kishës Universale kaq shumë martirë për Krishtin, e shoqërisë
Arbënore njerëz të paepur, që dëshmuan vlerat njerëzore, intelektuale, shpirtërore
dhe shoqërore që nuk perëndojnë kurrë.
25 prill 1993 “Kjo është ditë që na e dhuroi Zoti”. Kështu Papa Shën Gjon Pali e cilësoi
vizitën e tij në Shqipëri. E vërtetë ishte një vizitë papnore me një domethënie tejet
të veçantë për popullin e vuajtur shqiptar që dilte nga errësira e diktaturës komuniste
në dritën e lirisë e të demokracisë. Ishte vizitë atërore e Papës që rivendosi hierarkinë
e Kishës së persekutuar katolike.
E atë 25 prill të vitit 1993 Papa Shën Gjon Pali II duke u drejtuar qytetarëve dhe
besimtarëve të pranishëm në Sheshin Skënderbe në Tiranë mes tjerash nuk mungoi të
theksonte forcën e pathyeshme të shpirtit fisnike shqiptar: “Në çiltërsinë tuaj pashë
guximin e një demokracie të re, të një demokracie që po ecën me hapa të sigurta drejt
lirisë, pas sa vitesh të pafund dhe të errët të një diktature dhe të ateizmi mbytës”.
Pastaj nxitja atërore për të sotmen: “Shqipëri qëndro në lartësinë e detyrave që të
presin”, e thirrja për të kujtuar përherë atë që ndodhi: “të mos harrohet e kaluara,
por të shikohet e të ndërtohet me guxim e ardhmja”.. e akoma fjalët profetike: ”kjo
liri e besimit fetar, të cilën ju më në fund po e shijoni, nuk është vetëm një dhuratë
e çmuar e Zotit për ata që kanë hirin e fesë, por është një dhuratë për të gjithë,
sepse liria e besimit në Hyjin është themeli i garancisë për çdo shprehje të lirisë.
Ajo prek njeriun në intimitetin e vet, në atë pik të shenjtë dhe të padhunueshme që
është ndërgjegjja, ku qenia njerëzore takohet me Krijuesin, dhe fiton ndërgjegjësinë
e plotë të dinjitetit të vet. Nga një liri e tillë, e trajtuar ashtu siç duhet, nuk
ka përse t’i trembemi asnjë çrregullimi shoqëror....Siç na mëson edhe feja: nëse kemi
një Krijues të përbashkët, që të gjithë jemi vëllezër”.
Kështu pra, Papa Gjon Pali II, që tani nderohet nga mbarë bota si shenjtor, në Bazilikën
e Shën Pjetrit në Vatikan, atë ditë historike të 25 prillit të vitit 1993, Kishës
katolike shqiptare të martirizuar, i dha hierarkinë e parë të pas diktaturës së komunizmit,
klasës udhëheqëse të vendit, i tregoi udhën e demokracisë së mirëfilltë, ndërsa të
gjithë qytetarëve, u kujtoi vlerën e vëllazërimit dhe të harmonisë vërtetë të larmishme
e pluraliste fetare e shoqërore, si thesar për të sotmen e të nesërmen.
Duke kujtuar vizitën e Papës Shën Gjon Palit II në Shqipëri, mund të pohojmë faktin
e pamohueshëm të një prove të mëtejshme se as Zoti nuk e pati braktisur kurrë Shqipërinë,
dhe as shqiptarët nuk e mënjanuan Zotin nga zemra e jeta e tyre. Koha e diktaturës
na tregoi fytyrën më të vrazhdët të njeriut e të një shoqërie pa Zot. Ngjarje si vizita
e Papës Wojtila në Shqipëri, ripohojnë se me Zotin, jeta e njeriut dhe shoqëria shkëlqejnë
me virtyte e vlera, që realizojnë e gëzojnë individin dhe komunitetin njerëzor.
Sot po e kujtojmë këtë përvjetor me njërin prej protagonistëve të asaj ngjarje historike kombëtare e kishtare, kryeipeshkvin e kryedioqezës metropolite të Tiranë-Durrësit, imzot Rrok Mirditën, njërin prej katër ipeshkvijve katolikë të shuguruar atë ditë nga Papa Gjon Pali II, në Katedralen katolike të Shkodrës. Imzot Rrok Mirdita feston pra 22 vjetorin e shugurimit të tij ipeshkëvnor dhe bisedën tonë po e nisim me urimet e përzemërta për këtë përvjetor të shugurimit të tij ipeshkëvnor dhe flasim mbi rëndësinë e kësaj vizite papnore për mbarë popullit shqiptar. Më hollësisht ta dëgjojmë bisedën e dom David Gjugjës me imzot Rrok Mirditën......
All the contents on this site are copyrighted ©. |