Koha e Ardhjes, kohë e pritjes, e përtëritjes. Meditime për çdo ditë: 22 dhjetor
Ëmbëlsi pa cak Secili nesh ka në zemër ëmbëlsi e rebelim. Ka forca që
e nxisin të luftojë për paqen e forca që e ngacmojnë , duke e ushqyer me agresivitet,
inat, dëshirë për hakmarrje, që vjen e vjedh gjumin e pafajshëm. Kur ndjehemi mirë,
kur mendimet e afshet fashite, shpirti pushtohet nga një ëmbëlsi misterioze. Mbi të
zbret paqja. Përvojë e thellë, e këndshme, e ëmbël, qetësuese për zemrën. Të duket
sikur i hap portën zërit, që zbret nga lart e thotë: “Zoti është zanafilla e dashurisë,
banon në zemrën tënde, është qendra e jetës sate”. Nuk duhet t’i shkrijmë energjitë
e forcat për çka nuk vlen, për çka na shkatërron ne e na nxit t’i kthejmë në gërmadha
edhe të tjerët. Ta drejtojmë këtë forcë kah brigjet e jetës; ta lidhim spirancën
për zemër, ku gjithçka mund të bëhet ëmbëlsi e dritë.
Për të gjetur këtu
vendin e mëshirës e të përdëllimit, për vete e për të tjerët. Shën Françesku e
quan “vendi i lavdërimit” që, duke nisur nga thelbi, lartohet drejt Atij, Krijuesit
shenjt e të gjithëpushtetshëm, që banon në qiell e në të gjitha skajet e dheut, duke
e takuar, kështu, në zemrën e vet.
Lavde Zotit të tejet të lartë Ti
je shenjt, o Zot, Hyj i vetëm që bën mrekulli. Ti je i fortë, Ti je i madh,
ti je Shenjt, Mbret i qiellit e i tokës. Ti je një i vetëm në Tre Vetje, Zot,
Hyj i hyjnive. Ti je i mirë, çdo e mirë, e mira e pambaruar. Zot Hyj, i gjallë
e i vërtetë, Ti je dashuri, je dhimbsuri, je urti, Ti je përvuajtëri, je durim, Ti
je bukuri e butësi, Je siguri e je prehje, Galdim je e gëzim, Ti je shpresa
jonë, Ti je drejtësi, Ti je përkora, Je pasuria jonë që na mjafton. Je bukuri
e butësi, Mbrojtësi e rojtari ynë. Ti je fortesa, Ti je freskia, Ti je shpresa
jonë, Feja jonë, Dashuria jonë, Ëmbëlsia jonë e plotë, Ti je jeta jonë e
pasosur, o Zoti i lum e i madhnueshëm, Ti Hyj i gjithëpushtetshëm, shëlbuesi
ynë i mëshirshëm. (Shën Françesku)