Dom Ndre Mjeda: Fuqija e uratës

A s’shef sa thellimi
Per rreth na kercnohet?
Sa lodja dikohet
Mi botë, qi ti shklet?
N’ valë t’ mndershme t’ ktij shekull
Perhidhet nier-shkreta,
E idhtë i shkon jeta:
Vec toka s’ pelset!
Sa kobe e t’ papritne
Mi te kan randue,
E ‘i dorë, pa pushue,
Nder t’ vshtira e pershkon.
Heu! Peshen e mkatit
Aj ndien e krahnori
Dishmon, se mkatnori
Mi tokë ka pse dron.
Ke ra kurr nder faje?
Co menden kah qilli
Njandej kah vjen kshilli,
E thirri Tenzot.
E lypi Atij të Lumit,
Me fe e me shpnesë,
Me vaj e me dnesë
Pendimin c’ me sot.
A balcem urata
Per zemer t’ pendueme;
Pendimi e ban t’gzueme
Pse mkatesh u shkep.
Ma t’ kandshem asht t’ flaunt
Qi, vetë Zemra e Zotit,
Rreth gjireve t’motit,
Fajtorit i nep.
Prandej perherë lutu,
Uratës mos i a daj:
N’ per t’ lutna e me vaj
Me t’ Naltin pajto.
Pajto, sa a’ tuj t’pritun,
Pajto, e ato faje
Pendesa t’ i laje;
N’ pajtim mos vano!
Pajto? – Kam pajtue
Pse vetë Perendija
Shljeu fajet e mija
E shpirtin m’ a gzoi.
E shof; nderës i falem
Ulë ballin per dhe,
Me shpnesë e me fe,
Pse m’ njalli edhe m’pshtoi.
Per mue, dikur t’mjerin,
N’ kto lugje morrizit
Filluen dit Parrizit
C’ se pagja po m’ kthen!
Por n’ qiell pres plotsimin
E ktyne lumnive,
Atje, mas stuhive,
A ‘i Zot, qi shpreblen.
Ktij due me i sherbye,
E i tij due me metë
N’ tallaze t’ ksajë jetë,
Nder kobe e n’ mjerim.
O jetë, jetë e lume:
Me dashtë gjithmonë Zotin,
Tu’ e dashtë me e shkue motin
Ktu n’ tokë e n’ amshim!

Dom
Ti, qi toket s’ din me i punue,
S’ korre as qet kurr faren n’ dhe,
M’ difto, zog, si t’ del me rrnue,
Qi i a thue kanges aq me hare?
Ty, zog mali, aq t’ lum kush t’ bani,
Qi n’ ankim kurr s’ t’ ndiehet zani?
Jam i lum n’ sa stine ka moti,
Pse per mue ka kujdes Zoti.
Po ty, lule, si e harrueme,
Qi kurr s’ ende e na rrin veshe,
N’ ato fushat e blerueme,
Si ma e bukura mretneshe,
Kush t’ a dha gjith at stoli?
Kush t’ a fali at bukur?
M’ shofin t’ lume stina e moti,
Pse per mue kujdeset Zoti.
Vetem un, i ligshte kah feja,
Guxoj vedin t’ a thrras t’ shkrete:
Po kto t’ mira, qi ban dheja,
Kush m’ i dha? kush s’ m’ la me mete?
Buke t’ perditshme kush m’ nep mue?
Kush me petk desht me m’ kujtue?
Mos t’ ankojm, pse sa t’ jet moti,
Per gjithkend do t’ mendoje Zoti.