Në muajin e Rruzares, shfletojmë veprën “Traktat i devocionit të vërtetë për Marinë”,
shkruar nga Shën Luigji Maria Grignion de Monfort. Pasi shpjegoi si nuk
duhet nderuar Zoja, shenjti shkruan se devocioni i vërtetë për Nënën e Krishtit është:
1. shpirtëror, 2. i butë, 3. i shenjtë, 4. i paluhatshëm, 5. i pa interes. Në emisionin
e djeshëm, që mund ta gjeni në faqen tonë të internetit “radiovaticana.va”, folëm
për dy karakteristikat e para të devocionit për Zojën. Sot, e treta dhe e katërta.
108.
Në radhë të tretë, devocioni ndaj Zojës së Bekuar është i shenjtë, domethënë e ndihmon
shpirtin ta shmangë mëkatin e t’i ngjajë Zojës së bekuar në virtyte, posaçërisht,
në përvujtërinë e saj të thellë, në fenë e saj të gjallë, në nënshtrimin e përkryer,
në uratën e vazhdueshme, në pendesën universale, në dlirësinë hyjnore, në dashurinë
e flaktë, durimin heroik, ëmbësinë engjëllore, urtinë hyjnore. Këto janë dhjetë virtytet
kryesore të Zojës së Bekuar.
109. Në radhë të katërt, devocioni i vërtetë
ndaj Virgjërës së shenjtë, është i përhershëm, e forcon shpirtin në vepra të mira,
e ndihmon të mos i braktisë lehtësisht praktikat e veta të devocionit; e mbush me
guxim për t’iu kundërvënë botës, me modat e parimet e saj: mishit e gjakut, me trazirat
e tyre e pasionet e tyre; djallit, me tundimet e tij: kësisoj, i devoçmi i vërtetë
i Virgjërës së shenjtë nuk është i lëkundshëm, i trishtuar, skrupuloz ose i druajtur,
ndonëse edhe mund të rrëzohet ose të luhatet ndonjë herë në devocionin e vet; por
nëse bie, çohet rishtas duke ia shtrirë dorën nënës së tij të mirë; nëse e humbet
shijen ose devocionin e ndjeshëm, nuk mëizitet, sepse i devotshmi i drejtë e besnik
ndaj Marisë jeton në fenë e Jezusit e të Zojës, e jo në ndjesitë natyrore.