Devocioni i vërtetë ndaj Marisë: të devotshmit e paqëndrueshëm
Dalëngadalë, veprës “Traktat i devocionit të vërtetë për Marinë”, shkruar nga Shën
Luigji Maria Grignion de Monfort, të cilën po e shfletojmë këto ditë, po i vjen
fundi. Kujtojmë se është një nga shkrimet më të rëndësishme për përshpirtërinë ndaj
Zojës së Bekuar, bazë për shumë tekste të tjera. Sot, do t’ju flasim për të devotshmit
e paqëndrueshëm.
101. Të devotshmit e paqëndrueshëm janë të devotshëm
të përkohshëm, sipas tekave të tyre: herë janë të zjarrtë, herë të akullt, herë duken
të gatshëm për të bërë gjithçka në shërbim të saj, e pak më vonë nuk janë më ata që
ishin. Një herë i rrokin të gjitha devocionet ndaj Zojës së Bekuar: shkruhen në të
gjitha bashkëvëllazëritë, e pastaj nuk i jetojnë besnikërisht rregullat; ndërrojnë
si hëna e Maria i vë nën thembër të saj, si hënën, sepse janë të paqëndrueshëm e të
padenjë për t’u numëruar ndërmjet atyre shërbëtorëve të kësaj Virgjëre besnike, që
dallohen për besnikëri e qëndrueshmëri. Është shumë më mirë të mos ngarkohesh me lutje
e praktika devocioni, të bësh pak, por me dashuri e besnikëri, pa marrë parasysh botën,
djallin e korpin.
102. Ka edhe të devotshëm të tjerë të rremë të Zojës
së Bekuar, të devoçëm hipokritë, që i mbulojnë mëkatet e zakonet e tyre të këqija
nën mantelin e kësaj Virgjëre besnike, për t’u dukur çka nuk janë para syve të njerëzve.