Më 8 shtator përkujtohet Lindja e Zojës. Ky kremtim është miratuar nga Papa
Sergji I (shek. VII), i cili vendosi ta merrte nga tradita lindore. Lindja e Virgjërës
është e lidhur ngusht me ardhjen e Mesisë, si premtimi, përgatitja dhe fryti i shëlbimit.Ag,
që i prin diellit të drejtësisë, Maria e paralajmëron botën për gëzimin që sjell Shëlbuesi.
Më 9 shtator përkujtohet Shën Pjetër Klaver, meshtar i Shoqërisë së Jezusit,
i cili, në Kartagjenë të Kolumbisë, punoi me përkushtim, zell e dashuri për dyzet
vjet, në mbrojtje të skllevërve të zinj. Shoqëroi tek gurra e pagëzimit treqindmijë
prej tyre të cilët i pagëzoi me dorën e vet. Më 10 shtator përkujtohen
52 martirët e Nagasakit. Sebastian Kimura, i Shoqërisë së Jezusit, Francesco Morales,
i Urdhrit të Predikatarëve, meshtarë, bashkë me pesëdhjetë shokë martirë, meshtarë,
rregulltarë, bashkëshortë, të rinj, katekistë, të veja e fëmijë, të cilët vdiqën për
Krishtin para një turme të madhe, mes torturash të tmerrshme. Më 11 shtator
përkujtohet i lumi Baldassarre Velaskes. Ra në duart e saraçenëve, në La Muela, Spanjë.
E kërcënuan me vdekje në rast se nuk do të mohonte fenë katolike, por ai qortoi rreptë
për ligësitë dhe veset, dëshmoi me guxim fenë dhe për këtë arsye e shporuan me heshtë,
bashkë me 16 martirë të tjerë. Ishte viti 1588. Më 12 shtator përkujtohet
Emri i Shenjtërueshëm i Marisë. Ky përkujtim na sjell ndër mend dashurinë e patregueshme
të Nënës së Hyjit për Birin e saj të shenjtë. Figura e Nënës së Shëlbuesit u paraqitet
besimtarëve, që ta thërrasin në ndihmë e ta imitojnë. Më 13 shtator përkujtohet
Shën Gjon Gojarti. U lind në Antioki (ndoshta në vitin 349) dhe pasi kaloi disa vite
në shkretëtirë, ipeshkvi Fabian e shuguroi meshtar dhe zgjodhi si bashkëpunëtor.
U bë i njohur si predikatar i madh dhe më 398 u zgjodh pasardhës i patriarkut Nektar
në katedrën e Kostantinopojës. Pati admirues e kundërshtarë, për shkak të veprimtarisë
së tij të zellshme: ungjillëzoi fshatrat, themeloi spitale, organizoi lëvizjen anti-ariane,
nën mbrojtjen e policisë perandorake, mbajti predikime të zjarrta, me të cilat qortonte
veset dhe vaktësinë shpirtërore, ndreqte murgjërit e pazellshëm dhe klerikët e dhënë
pas pasurisë. Një grup ipeshkvijsh, me në krye Teofilin e Aleksandrisë, ia hoqën katedrën
dhe e dëbuan nga qyteti, por perandori Arkad e ktheu në shërbesën ipeshkvore. Pas
dy muajsh e dëbuan përsëri, fillimisht në Armeni, pastaj në bregun e Detit të Zi,
ku vdiq më 14 shtator 407. Teodozi i Ri, biri i perandorit Arkad, e barti trupin e
Gojartit nga varri i Komanës në Kostantinopojë. Më 14 shtator është e diel,
festa e Zotit.