Me datën 28 korrik 1988, populli i Shkodrës, pa dallim Feje, përcolli për në banesën
e fundit AT PJETËR MESHKALLËN, Atdhetarin e flaktë dhe të vendosun në Idealin e
Tij... Dijetarin mendjendritun e punëtorin e palodhun për unitetin e Atdheut, Misionarin
e vërtetë, Ushtarin e zdathun të Krishtit, Luftëtarin e paepun të Demokracisë dhe
të të Drejtave Njerëzore në Shqipni, Mësuesin e pavdekshëm të Rinisë Shqiptare dhe
kundërshtarin e papërkulun e të pathyeshëm përballë Gjenocidit komunist. Shqipja
me kthetrat e Saja, atë ditë... ka skalitë në një shkamb:
“Edhe një Hero ma pak!”...
●Plot 60 vjetë perpara At Pjeter Meshkalla,
në vitin 1954, kur ishte në Burgun e Burrelit i dënuem që në vitin 1947 ka shkrue
këte poezi, e cila asht nxjerrë si shumë të tjera nga djelmët e rij që ma vonë...
dolën të plakun nga burgu... ●Autori i Pavdekshem i saj, si gjithmonë, me optimizmin
e Tij, kje frymzues i idealeve të nalta tek Rinia Shqiptare!
JETË E RÉ
Në kthesën e një djali të ri: “Kaq i
vogël fëmi e kaq i madh mëkatar!”
Sh’ Augustini Në zemrën teme lindi jeta, shpirti asht mbushun me dëshirë,
me ndriti mendjën e vërteta, vuejtjet më duken gurrë me hirë.
Lindi Krishti
në zemrën téme, më pruni paqë e dashuni, më rreshi forcë e ngushëllime,
zhduku errësinën e burgut të zi.
Unë dikur me mburrje shkojshe
për pusina, kurtha e léqe; krime n’ têrr unë farkëtojshe: holla vrapin
për rrugë të kéqe...
Epshi e faji janë veriga që tue lëmue,
të skllavënojnë; shpirti s’ka qetësi në punë të liga, që veç rrathët
ma fort shterngojnë.
Mallkue kjoftë për jetë mbrapshtia, rruga e turpit
sot kjoftë pré! U thyen prangat, ktheu liria , shtegu u hap për J E
T Ë TË R É !
BB(Burgu Burrel) 1954.
●Shenim nga FR: Poezia asht
botue pa asnjë ndryshim nga origjinali.