Kremtimi i Pashkëve, pra kremtimi i Krishtit të Gjallë liturgjikisht zgjatet gjithë
javën, kësaj jave, e cila dikur quhej “In Albis”. Besimtarët vijojnë të kremtojnë
edhe sot, e hëna pas Pashkëve, që njihet me emrin e Hëna e Engjëllit, duke e zgjatur
kështu festën, gëzimin e së Kremtes më të madhe të vitit, të të Ngjallurit të Krishtit. Sot
e Hëna e Engjëllit është bërë më tepër festë profane, ka marrë formën e një shëtitjeje
jashtë qytetit e cila, për ata që i kanë kremtuar si duhet Pashkët, është gjë e bukur,
është vijim i gëzimit të festës së ngjalljes. Por për ata që nuk kanë kremtuar kurrfarë
Pashkësh, kurrfarë feste fetare, kjo e hënë sigurisht është e zbrazët e pa kuptim,
sepse do të thotë të festosh në një ditë që nuk dihet ç’ përkujton. Ndërsa për të
krishterët edhe ky gëzim njerëzor bën pjesë në gëzimin e Ngjalljes. Konkretisht, nga
ana liturgjike, vijon kumtimi i Ngjalljes, që këtë herë vjen nga Engjëlli, i cili
u duket grave, e prej këndej dita merr emrin e Hëna e Engjëllit. Java që vjen pas
Pashkëve quhet in Albis, sepse të posa pagëzuarit këtë javë visheshin me të bardha
– e in albis do të thotë “me të bardha” – deri në të dielën e mëpasme.
Që sot
kemi para kohën e Pashkëve, që shkon deri në festën e Rrëshajëve. Të
gjitha këto 50 ditë s’janë tjetër, veçse zgjatje e Pashkëve e në të vërtetë e gjithë
koha e Pashkëve deri në Rrëshajë në lashtësi quhej e Rrëshajëve, dmth festa e Rrëshajëve
ishte festa e 50 ditëve e jo e ditës së 50-të.